Bä­gül gun­ça­la­ry

(Tym­sal)

Ba­har pas­ly­nyň il­kin­ji gün­le­rin­de bir adam öz mel­le­gi­niň bir kün­jü­ne bä­gül to­hum­la­ry­ny se­pip, oňa ideg edip­dir. Gün­le­riň bir gü­ni onuň na­za­ry şu gün er­te açyl­ma­ly owa­dan bä­gül gun­ça­la­ryn­da eg­le­nip­dir. Ýö­ne gül­le­riň bal­da­gyn­da­ky ti­ken­le­re pi­sin­di otur­man: «Ýog­sa-da nä­dip, ýi­ti ti­ken­li ösüm­lik­ler­den beý­le owa­dan gül­ler açy­lyp bil­ýär­kä?» di­ýip­dir-de, gun­ça­lap baş­lan bä­gül­le­re idi-ys­sy­wat et­me­si­ni bes edip, ola­ry suw­dan hem ke­sip­dir. Ne­ti­jede, gun­ça­lap açyl­ma­ly bä­gül­ler kem-kem­den sül­ler­mek bi­len bo­lup­dyr.
Gy­nan­sak-da, kä­wagt dur­muş­da-da şu­ňa meň­zeş ýag­daý­lar az bol­ma­ýar. Her bir adam­da şol bä­gül­ler my­sa­ly, ony üýt­ge­şik edip gör­kez­ýän ta­pa­wut­ly hä­si­ýet aý­ra­tyn­ly­gy bol­ýar. Ol aý­ra­tyn­lyk bi­ziň ga­ny­myz­da, emer-da­ma­ry­myz­da owal baş­dan or­na­şyp, bi­ziň her bi­ri­miz­de bar bo­lan «ti­ken­le­riň» – ýet­mez­çi­lik­le­riň ara­syn­da boý al­ýar­lar. Adat­ça, bi­ziň kö­pi­miz öz­ge­le­re se­re­dip, di­ňe şo «ti­ken­ler­dir» kem­çi­lik­le­ri gö­rüp, öz aňy­my­za gö­rä, ba­ha ber­ýä­ris.
Öz­ge­le­riň «ti­ken­le­ri­ne» ga­ra­man, olar­da­ky «bä­gül­le­ri» gö­rüp bil­mek uky­by yn­sa­ny­ýe­tiň iň naý­ba­şy aý­ra­tyn­ly­gy­dyr. Yn­san köň­lü­niň çuň­lu­gyn­da kök uran my­na­syp aý­ra­tyn­lyk­la­ry na­za­ra alyp, kem­çi­lik­le­ri bol­şy ýa­ly ka­bul et­mek hem adam­za­da bo­lan söý­gi­niň bir ny­şa­ny­dyr. Eger-de biz yn­san­lar­da­ky «bä­gül­le­ri» öz­le­ri­ne gör­kez­me­gi ba­şar­sak, olar ba­sym öz­le­ri­niň «ti­ken­le­rin­den» dyn­ma­gyň ug­ru­na çy­kar­lar. Şon­dan soň olar he­mi­şe «gül açyp pa­jar­lar­lar».