ŞÄ­RIK­LI EKIN

(Türk­men halk er­te­ki­si)

Gün­le­riň bi­rin­de gö­le, ge­çi we sa­kyrt­ga şä­rik­li ekin ek­mä­ge çy­kyp­dyr. Bu­lar bir boş­luk meý­da­na ekin ek­jek bol­sa­lar, bir til­ki ge­lip:
− Bu ýer me­niň atam­dan ga­lan mi­ras ýer­dir. Me­ni hem şä­rik et­me­se­ňiz, si­ze bu meý­dan­da ekin ek­dir­jek däl − di­ýip­dir. On­da gö­le:
− Bol­ýar, sa­ňa-da bir paý be­rä­ýe­ris − di­ýip­dir.
Soň­ra til­ki:
− Men si­ze aza­lyň gu­lak çö­pü­ni ge­ti­re­ýin − di­ýip gi­dip­dir. Ara­dan es­li wagt ge­çip­dir, em­ma til­ki ga­ra ber­män­dir.
Bu­lar bug­da­ýy ekip, orup, dö­wüp har­man eden­de, häl­ki til­ki bir ýer­ler­den peý­da bo­lup­dyr.
Gö­le til­ki­ni gö­rüp:
− Wiý, til­ki dost, sen ýe­ke­je gün hem iş­le­me­diň. Sen bu har­ma­na zäh­met siň­dir­me­diň. Şo­nuň üçin sa­ňa hiç zat ber­jek däl − di­ýip­dir. On­da til­ki:
− Ge­liň, şu ýer­den yl­ga­şa­lyň! Kim öňür­ti bar­sa, har­ma­ny şol al­syn. Yza ga­la­na zat ýok − di­ýip­dir.
Sa­kyrt­ga hem til­ki­niň sö­zü­ni ma­kul­lap:
− Ge­liň, şeý­le ede­liň − di­ýip­dir.
Mu­ňa hem­me­si ra­zy bo­lup­dyr. Yl­ga­şan­la­ryn­da, til­ki olar­dan öňe dü­şüp­dir. Sa­kyrt­ga bol­sa, bil­dir­män til­ki­niň guý­ru­gy­na ýa­py­şan eken. Til­ki hem­me­den öň ba­ryp, har­ma­nyň üs­tün­de otur­jak bolanynda, sa­kyrt­ga­nyň:
− Waý, me­ni öl­dür­diň − di­ýen se­si eşi­di­lip­dir.
Til­ki mu­ňa geň ga­lyp:
− Sa­kyrt­ga dost, sen ha­çan gel­diň? − di­ýip so­rap­dyr.
On­da sa­kyrt­ga:
− Aý, me­niň bi­reý­ýäm har­ma­na ge­lip, dem-dyn­jy­my alyp otur­şym – di­ýip, jo­gap be­rip­dir.
Şeý­dip, har­ma­ny büs-bü­tin sa­kyrt­ga al­ma­ly bo­lup­dyr. Ýö­ne akyl­ly sa­kyrt­ga bi­le ekin eken şä­rik­le­ri gö­le we ge­çi bi­len har­ma­ny paý­la­şyp­dyr. Til­ki bol­sa, öz eme­li­ne özi ço­la­şyp, hiç zat­syz ga­lyp­dyr.

«Ha­lal zäh­met – ba­ky döw­let»